«عدالت اقتصادی» به زعم حضرت امام(ره) به تعدیل کل ساختار اقتصادی در جامعه منجر می شود به طوری که همگان به حقوق اقتصادی شرعی ـ قانونی خود می رسند و «گردن کلفت ها» دیگر نمی توانند به بهانه های مختلف مردم را استثمار کرده، برای خود «زندگی اشرافی» ترتیب دهند:

«اسلام است که جلو منافع شخصی را می گیرد. اسلام است که نمی گذارد این گردن کلفت ها زندگی اشرافی بکنند... اسلام تعدیل می کند».19

به تعبیر ساده تر، حکومت اسلامی بر پایه «عدالت» استوار است و این نکته ملهم از اندیشه ناب اسلامی است که رهبران را مکلّف می سازد تا خود را در سطح ضعفای جامعه قرار داده، و حقوق مستضعفین را از اغنیا بستانند تا بدین ترتیب بین افراد مختلف جامعه فاصله طبقاتی کشنده ایجاد نشود.20 امام خمینی(ره) که رهرو صادق حضرت علی(ع) بودند با تمسک به همین اصول است که می فرمایند:

«من امیدوارم که حکومت اسلامی در ایران تشکیل شود و مزایایی که در حکومت اسلامی هست بر بشر روشن گردد تا بشریت بفهمد که اولاً اسلام چگونه است... طرز اجرای عدالت به چه صورت است و شخص اول مملکت در زندگی با رعیت هیچ فرقی ندارد... این نوع حکومت سابقه ندارد».21

و یا این که:

«دشمنانتان می خواهند که جیب هایشان پر شود و اسلام جیب پرکن نیست، اسلام با حضرت امام(ره) از ابتدای شروع نهضت، مکررا اظهار می داشتند که جامعه اسلامی باید به آن جایی برسد که همه خود را در قبال حضرت حق و خلق خدا مسؤول بدانند و چنان نباشد که کسی به واسطه دوستی، دارایی، توانایی و... بخواهد از زیر بار وظایف شرعی اش شانه خالی کند.

ضعفاء است. اسلام آن است که امیرش می فرماید که من می ترسم در آن طرف مملکت یک کسی گرسنه باشد، شاید آن جاها چیزی نداشته باشد بخورد، من باید زندگی ام این باشد، خودم دلم آرام نباشد...».22