در نظر امام «دولت مزاحم» نمی تواند یک نمونه خوب از حکومت اسلامی به حساب آید، چرا که حکمت جعل دولت رفع حوائج ـ دنیایی و اخروی ـ مردم است، لذا یک دولت اسلامی آرمانی آن است که برای مردم ایجاد زحمت نکند، بلکه با ارائه خدمات لازم، رضایت آنها را جلب نماید:

«ایجاد زحمت برای مردم و مخالف وظیفه عمل کردن حرام و خدای نخواسته گاهی موجب غضب الهی می شود... بنابراین حقیقت ملموس باید کوشش در جلب نظر ملّت [نمود]».4

به همین منظور است که امام(ره) ایجاد یک رابطه صمیمی بین دولت و مردم،5 عدم بهانه جویی و نپرداختن به کاغذبازی6 را جلوه های عملی از این وضعیّت آرمانی مورد تأکید قرار می دهند.